Wielki Przegląd Polskich Zespołów i Wykonawców Szanty – część IV

Z pompą kontynuujemy nasz przegląd! Cofniemy się od zespołów z minionego wieku, które warto wspomnieć, ponieważ o wielu z nich pisaliście w komentarzach na Facebooku i w prywatnych wiadomościach. Wielkie dzięki i prosimy o więcej!

W tym odcinku pt. ,, Wielki Przegląd Polskich Zespołów i Wykonawców Szanty – część IV ” rozpoczniemy również omawianie wykonawców z XXI wieku. Zaczynajmy!

BRA – DE – LI

Wspomnieliśmy już o MŁODYM BRA-DE-LI, więc i o ich wcześniejszym wcieleniu warto wspomnieć nieco obszerniej, ponieważ ta wyjątkowa grupa, stała się w pewnym sensie muzyczną wizytówką Radomia, z którego pochodzi. Pierwsze występy, tego w znacznej mierze dziewczęcego (przynajmniej pod względem wokalnym) zespołu, są datowane jeszcze na lata osiemdziesiąte. Wtedy założono Bractwo Dębowego Liścia, jako zespół przy Harcerskim Klubie Turystycznym.

Początkowy skład wyglądał następująco: Agnieszka Cieślak, Izabela Glegoła, Renata Gmyrek, Agnieszka Gregorczyk, Katarzyna Jaworska, Małgorzata Jaworska, Paweł Kacprzycki, Agnieszka Kowalik, Beata Migus, Marek Remiszewski, Paweł Sajdak, Małgorzata Skoczek, Beata Strzecha oraz Bożena Wąsalska. Członkowie formacji śpiewali szanty i piosenki żeglarskie, często również autorskie, czym podbili serca ówczesnych szantymaniaków. Sukces tej grupy doprowadził w tamtym czasie do powstania licznych dziewczęcych zespołów szantowych.

Owocem ich pracy jest płyta „Żeglarski Wór”, o której wspominaliśmy już przy okazji tekstu o kontynuatorach spuścizny BRA-DE-LI. Na tym krążku znalazły się takie utwory, jak: „Nadzieja”, „Dwie róże”, „Nieobecny”, czy jeden z szantowych evergreenów – „Wielorybnicy grenlandzcy”. Zespół zakończył działalność, ale w innym składzie ich dzieło kontynuowała grupa MŁODE BRA-DE-LI. Obie grupy łączy osoba druhny Magdaleny Bieńkowskiej, opiekunki zespołów.

ORKIESTRA DNI NASZYCH

Zespół ten, popularnie określany skrótem ODN, powstał w 1989 roku w Siedlcach. Jego początki nie mają jednak nic wspólnego z piosenką żeglarską. Wszystko zaczęło się od poezji śpiewanej, od której zresztą zespół ten nie stroni do dziś. Nie zmienia to jednak faktu, że zarówno pod względem popularności, jak i poziomu wykonawczego, grupa ta należy obecnie do ścisłej czołówki na scenie muzyki folk-rockowej i piosenki żeglarskiej.

Najważniejszymi postaciami w zespole od samego początku pozostają wokalistka Iwona Kobylińska i gitarzysta, wokalista i autor piosenek, Jerzy Kobyliński. Od lat z zespołem współpracuje również popularny skrzypek Michał Jelonek. Jak sami informują, od początków działalności zagrał już około dwóch tysięcy koncertów i zdobył liczne wyróżnienia na konkursach muzycznych. ODN może się pochwalić kilkukrotnym zdobyciem Grand Prix na Warszawskim Festiwalu Szantowym.

Dorobek grupy jest zapisany na szeregu płyt, które zespół wydaje regularnie. Szantowych słuchaczy niewątpliwie zainteresują takie albumy, jak: „Folk’n’Roll” (1998), „Odkrycia” (2000) i „Skrzypek” (2001).
Zespół ODN znany jest również z muzycznej współpracy z dziećmi i tworzenia muzyki z najmłodszymi artystami, jako MAŁA ORKIESTRA DNI NASZYCH.

DNA

Zespół pochodzący z Żyrardowa, który swoją karierę zaczął dość nietypowo. Pierwsze kroki kariery stawiał bowiem grając… rap. Dopiero spotkanie młodych muzyków z Andrzejem Koryckim, jednym z najbardziej znanych żeglarskich balladzistów sprawiło, że zmienili tory i przestawili się na piosenki kojarzące się z morzem, jeziorami i żaglami.

W pierwszej odsłonie takiego grania grupa DNA była kojarzona przede wszystkim z żeglarską poezją śpiewaną, głównie autorstwa Pawła Leszoskiego, przeplataną tradycyjnymi motywami. Studyjny chrzest bojowy przeszli przy okazji sesji nagraniowej na płytę „Załoga” Andrzeja Koryckiego, gdzie wystąpili w ówczesnym składzie. Grająca na gitarze wokalistka DNA, Dominika Żukowska, występuje z Koryckim do dzisiaj.

Na ich własnej debiutanckiej płycie, zatytułowanej „Szczęśliwych wysp…” (2002) gościnnie zagrali Jerzy Porębski i Marek Szurawski. Po wielu zawirowaniach w składzie, dokonano kosmetycznej zmiany nazwy na PAWEŁ LESZOSKI i DNA, a grupa zaczęła być bardziej kojarzona z balladą marynistyczną, folkiem i bluegrassem. W 2006 roku ukazała się płyta, zatytułowana „Szepty z dalekich stron”, podsumowująca ten etap w historii zespołu.

Niedługo potem zespół zakończył działalność a Leszoski pod pseudonimem LESKI podbija sceny głównego nurtu, proponując ambitny indie folk, niestety już bez żeglarskich konotacji.

PERSKIE ODLOTY

O zespole PERSKIE ODLOTY wspomnieliśmy już przy okazji opisywania grupy SUSHEE. Pojawiły się jednak sugestie, mówiące o tym, że warto ten zespół przybliżyć. I oto jest.

Grupa PERSKIE ODLOTY powstała w 1992 roku, przy Miejskim Ośrodku Kultury „Śnieżka”, w Dębicy. Repertuar zespołu był wówczas dość szeroki, ponieważ muzycy sięgali po klasyczne szanty, pieśni kubryku, żeglarskie, nastrojowe ballady, a nawet piosenki skierowane do najmłodszych słuchaczy. Koncerty w całym kraju przyniosły im rzeszę wiernych fanów, a talent i wypracowane, muzyczne rzemiosło zaowocowały licznymi wyróżnieniami na konkursach.

Do większych osiągnięć Perskich Odlotów można zaliczyć: III miejsce na festiwalu piosenki żeglarskiej „Bezan” w 1995 roku w Tarnowie i rok później zwycięstwo w tymże konkursie, nagroda specjalna miesięcznika „Morze” dla Dariusza Świątka za wybitne walory wokalne na festiwalu „Shanties” w 1997 roku w Krakowie, I miejsce na festiwalu „Rafa” w 1998 roku w Radomiu, oraz zwycięstwo na Festiwalu Piosenki Turystycznej „PiosTurGoralSong” w Andrychowie.

Dyskografia PERSKICH ODLOTÓW ogranicza się to płyty „Opowieści”, wydanej w 1999 roku.

YANK SHIPPERS

Koncerty zespołu YANK SHIPPERS zawsze były ogromną dawką pozytywnej energii. Grupa porywała dynamiką muzyki i świetnym kontaktem z publicznością, z czasem stało się to cechą charakterystyczną tego zespołu.
YANK SHIPPERS rozpoczęli swoją działalność w 1996 roku. Choć przez cały czas istnienia zespołu ich piosenki miały charakter marynistyczny, to jednak muzyka była inspirowania nie tylko popularnym w tym nurcie folkiem irlandzkim, ale również skandynawskim, bałkańskim, ukraińskim i polskim. Utwory te często nawiązywały do ludowych baśni i legend.

Przez lata wypracowała sobie charakterystyczny styl, rozpoznawalny przez publiczność. Na ich płytach dominują piosenki autorskie, głównie tworzone przez lidera, Lesława Jakniewicza i frontmana, Bartosza Konopkę. Dyskografię zespołu otwiera kaseta „Yank Shippers”. Później nagrali płyty „Żywioły” (2002) i „Na krańcach świata” (2005). Ostatnim fonografem, zamykającym niejako historię tej grupy, jest płyta „Nie bój się wiatru” z 2010 roku.

POSZEDŁEM NA DZIÓB

Zespół POSZEDŁEM NA DZIÓB często posługuje się skrótem PND, tak również bywają określani przez fanów. Grupa powstała w Lublińcu, w 1995 roku, a jej członkowie piszą własne kompozycje, utrzymane w klimacie piosenki żeglarskiej i folku morskiego. Nie stronią także od śpiewania własnych wersji tradycyjnych pieśni.

Choć gatunkiem, który najgłośniej gra w ich sercach jest szeroko pojęta piosenka żeglarska, członkowie zespołu chętnie wykonują również utwory zahaczające o inne style, takie jak choćby kolędy i pastorałki, z którymi zdarza im się również koncertować w okresie świątecznym.

Na swoim koncie mają kilka muzycznych wydawnictw. Ich debiutancka kaseta nosi tytuł „Samotny okręt” ukazała się w 1998 roku, ale nie doczekała się wydania w formie płyty CD. Kolejne nagrania miały zostać wydane już w połowie pierwszej dekady XXI wieku. Wówczas to zarejestrowano kilka utworów, jednak w 2005 roku zespół zawiesił działalność. Kiedy wrócili na scenę w 2010 roku, zdecydowali się na dosyć nowatorskie, przedsięwzięcie, czyli opublikowanie tych nagrań w internecie, za darmo.

Tak powstał projekt, określany jako „Pierwsza Freeware-owa Płyta Internetowa” (grupa używała czasem skrótu „P.F.P.I.”). Mimo, iż pierwotnie miało to być nawet kilkanaście utworów, ostatecznie skończyło się na pięciu. Na wydanie kolejnych trzeba było poczekać do 2014 roku. Wtedy to światło dzienne ujrzały aż dwie płyty PND – kolejno w lipcu i grudniu. Pierwsza z nich zawiera typowo żeglarski repertuar i jest zatytułowana „Znowu sztorm”. Druga zaś, wydana tylko w formie cyfrowej, to album z kolędami i pastorałkami, pt. „Trwaj kolędo”.

B.O.R.Y.

B.O.R.Y. , a właściwie Bardzo Oryginalne Ryczące Yndywidua, to zespół wykonujący głównie żeglarskie standardy, jednak z biegiem lat dorobili się również sporej liczby własnych piosenek. Uważni słuchacze zauważą w trakcie ich występów również smaczki w postaci elementów muzyki country, poezji śpiewanej, rocka, jazzu, a nawet funky.

Koncertują na terenie całego kraju, ale najczęściej można ich posłuchać w stolicy, w warszawskich tawernach.
Początki zespołu to występy solowe Tomasza Borkowskiego, znanego pod pseudonimem „Bory”. Następnie, od września 2004 roku, Borkowski śpiewał już w duecie razem z Adamem „Entrantem” Paplińskim. Kolejnym krokiem w ewolucji zespołu było dołączenie w 2005 roku Piotra „Bladego” Adamieckiego, Marka Jusińskiego i Justyny Lewandowskiej, którzy urozmaicili aranżacje swoim śpiewem i grą na instrumentach, takich jak gitara, harmonijka ustna i skrzypce.

W następnych latach, rotacji w składzie zespołu było jeszcze kilka. Aktualnie grupę B.O.R.Y. Tworzą: Tomek „Bory” Borkowski, Adam „Entrant” Papliński, Bartek Zbroszczyk, Jasiek Drzewiecki i Marek Jusiński. Pomimo tych zawirowań personalnych, zespół osiągnął kilka sukcesów w konkursach.

Może pochwalić się zwycięstwem na XXV Ogólnopolskich Spotkaniach z Piosenką Żeglarską RAFA w 2005 roku w Radomiu, wyróżnienia na festiwalu „Bakista” w 2006 roku w Łebie i zdobyciem trzeciego miejsca na festiwalu „Burczybas” we Wdzydzach Kiszewskich w roku 2007. Do osiągnięć grupy należy dodać wydanie w 2018 roku debiutanckiej płyty „ Popłyńmy tam”, na której znalazły się autorskie piosenki członków zespołu.

DTKF SHANTY

Jesień roku 2004, dzięki pomysłowi Łukasza Zielińskiego, zaowocowała powstaniem kolejnego szantowego zespołu. Wtedy to w Toruniu zorganizowało się sześciu muzyków: Łukasz Zieliński, Jakub Mazurkiewicz, Przemysław Cetkowski, Przemek Zaworski, Marcin Spasiuk i Janusz Świs, którzy na fundamentach rozwiązanego zespołu STARY BRYG SHANTY, zawiązali grupę DT – od „dream team”, ponieważ muzycy grali też w innych zespołach, wykonujących piosenkę turystyczną i poezję śpiewaną.

W pierwszym roku działalności zmieniał się skład i zmieniła się nazwa zespołu. Dodano człon KF i określono gatunek wykonywanej muzyki, jako SHANTY. Taka nazwa funkcjonuje po dziś dzień. Niestety, muzycy nie mają zamiaru zdradzić co oznacza tajemnicze KF.

Przez lata działalności zespół zgromadził sobie sporą grupę wiernych fanów, a także zyskał uznanie jurorów na festiwalach szantowych, m.in. w Mikołajkach i w Giżycku. W 2013 roku ukazała się ich pierwsza, autorska płyta. Album „W morze” to mieszanka klasycznych brzmień, z utworami, które sami określają jako „żeglarską poezję”.

W tym miejscu przerywamy naszą opowieść o zespołach szantowych z przełomu XX i XXI wieku. W kolejnej odsłonie zaprezentujemy już te nowsze. Nie znaczy to jednak, że nie wrócimy do czegoś